door Frank Oonk | sep 20, 2022 | Opvoeding, Stoornissen
Een kind opvoeden met een hechtingsstoornis kan moeilijk zijn, maar er zijn dingen die je kunt doen om het gemakkelijker te maken. In deze blogpost bespreken we de verschillende dingen waar je aan moet denken bij het opvoeden van een kind met een hechtingsstoornis. Houd in gedachten dat elk kind anders is, dus wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Met geduld en liefde kun je een gelukkig en gezond kind opvoeden.
Hechtingsstoornis en de symptomen
Hechtingsstoornis is een aandoening waarbij een individu moeite heeft om normale gehechtheid aan andere mensen te vormen en in stand te houden. Individuen met hechtingsstoornissen hebben vaak moeite met het ontwikkelen van vertrouwensvolle, hechte relaties met anderen en kunnen emotioneel afstandelijk of teruggetrokken overkomen. Er zijn verschillende soorten hechtingsstoornissen, elk met zijn eigen reeks symptomen.
De meest voorkomende soorten zijn op gehechtheid gebaseerde angststoornis en op gehechtheid gebaseerde depressie. Een van de belangrijkste symptomen van hechtingsstoornis is een gebrek aan vertrouwen in anderen. Individuen met deze aandoening kunnen het moeilijk vinden anderen in vertrouwen te nemen of op anderen te vertrouwen, zelfs degenen die dicht bij hen staan. Ze kunnen ook moeite hebben met het uiten van emoties of emotioneel vlak lijken. Een ander symptoom is chronische angst of vrees.
Hoe om te gaan met een kind met hechtingsstoornis
Het is belangrijk te onthouden dat kinderen met een hechtingsstoornis geen slechte kinderen zijn. Ze gaan er alleen mee om op de enige manier die ze kennen, want ze hebben nooit geleerd hoe ze op een gezonde manier op anderen kunnen vertrouwen en zich aan anderen kunnen hechten. De beste manier om met een kind met hechtingsstoornis om te gaan is door met dat kind een sterke vertrouwensband op te bouwen. Dit kan door consequente positieve bekrachtiging, geduld en liefde.
Het is ook belangrijk om duidelijke grenzen en verwachtingen te stellen, en kalm en consequent te blijven, ook als het kind moeilijk doet. En tenslotte is het van cruciaal belang om veel liefde en steun te geven, zowel in goede als in slechte tijden.
Waar je op moet letten bij het opvoeden van een kind met hechtingsstoornis
Het kan moeilijk zijn een kind met hechtingsstoornis op te voeden, want ze hebben vaak moeite anderen te vertrouwen en relaties te vormen. Enkele tips om te helpen zijn:
- Consequent zijn in je opvoeding en duidelijke grenzen stellen;
- Tijd maken voor één-op-één interacties met je kind;
- Hen aanmoedigen om hun gevoelens en gedachten te uiten;
- Ze helpen om gezonde mechanismen te ontwikkelen voor hun, waarmee ze kunnen omgaan met hechtingsstoornis.
Het is belangrijk om professionele hulp te zoeken als je moeite hebt om het gedrag van je kind met hechtingsstoornis in goede banen te leiden. Een therapeut kan steun en begeleiding bieden, en kan strategieën aanreiken om met uitdagend gedrag om te gaan.
Hoe creëer je een stabiele en veilige omgeving voor een kind met hechtingsstoornis?
Er is geen pasklaar antwoord op deze vraag, want de beste manier om een stabiele en veilige omgeving te scheppen voor een kind met hechtingsstoornis zal variëren naargelang de behoeften van het individuele kind. Er zijn echter enkele algemene tips die kunnen helpen. Een belangrijk ding om in gedachten te houden is dat kinderen met hechtingsstoornissen vaak moeite hebben volwassenen te vertrouwen.
Als gevolg daarvan is het belangrijk om consequent te zijn in je opvoeding en ervoor te zorgen dat je daden altijd overeenstemmen met je woorden. Duidelijke regels en verwachtingen opstellen (en je daaraan houden) kan in dit verband nuttig zijn.
Kortom waar dien je rekening mee te houden als je een kind met hechtingsstoornis hebt?
Een kind met een hechtingsstoornis opvoeden kan moeilijk zijn, maar het is mogelijk om een stabiele en veilige omgeving voor ze te scheppen. Het is belangrijk te onthouden dat kinderen met hechtingsstoornissen moeite kunnen hebben om mensen te vertrouwen, dus je zult geduldig en consequent moeten zijn in je interacties met hen. Je moet er ook voor zorgen dat ze zich veilig en geborgen voelen in hun thuisomgeving, en veel positieve bekrachtiging geven wanneer ze zich wel goed genoeg gedragen.
Als je moeite hebt met de zorg voor een kind met een hechtingsstoornis, zoek dan professionele hulp. Er zijn veel hulpmiddelen beschikbaar voor ouders die een kind met deze aandoening proberen op te voeden.
door Mamazijn | aug 28, 2017 | Stoornissen
De afgelopen jaren is het aantal kinderen die de diagnose autisme krijgen enorm gestegen. Waar er in de jaren 70 sprake was van 2 tot 5 personen per 10.000 met een diagnose autisme. Is dat momenteel gestegen naar 60 tot 100 per 10.000 mensen. Een enorme groei, waar al veel onderzoek naar is gedaan. Zo ook door twee Franse kinderpsychiaters. Zij kwamen tot de conclusie dat beeldschermen de oorzaak zijn van de toename van het aantal kinderen met autisme. De 2 Franse psychiaters spreken zelfs van virtueel autisme
Wat is autisme
Autisme.. iedereen heeft er wel eens van gehoord, maar wat is dat eigenlijk? Onze pedagoog Shanna heeft hier eerder een artikel overgeschreven, daarin legt zij aan de hand van voorbeelden uit wat autisme is en hoe om te gaan met mensen die autisme hebben. Shanna legt uit dat autisme een informatieverwerkingsstoornis is. Bij kinderen met autisme komt informatie via de zintuigen anders binnen. Alles wat zij horen, zien, proeven en ruiken komt vaak als losse delen binnen, waarvan zij niet direct het geheel zien. Er moet dus gepuzzeld worden, om al die informatie tot een geheel te krijgen. Dit zorgt vaak voor chaos in het hoofd van iemand met autisme. Ook vinden mensen met autisme het vaak lastig om betekenis aan al die binnenkomende informatie te geven.
Onderzoek virtueel autisme
Dr. Isabelle Terrasse en dr. Anne-Lise Ducanda, twee Franse kinderpsychiaters, bestudeerden kinderen in de leeftijd 0 tot 4 jaar die de diagnose autisme hadden gekregen. Het viel hen op dat kinderen veel tijd doorbrachten achter een beeldscherm. Vaak wel 6 tot 12 uur aan schermtijd per dag. Om die reden verboden zij de doelgroep die ze onderzochten, om gebruik te maken van beeldschermen. Dus geen telefoon, tv, tablet, pc etc. Na een maand waren alle op autisme lijkende symptomen verdwenen. Dr. Isabelle Terrasse en dr. Anne-Lise Ducanda spreken daarom van virtueel autisme.
[aesop_video align=”center” src=”youtube” id=”9-eIdSE57Jw” disable_for_mobile=”on” loop=”on” autoplay=”on” controls=”on” viewstart=”on” viewend=”on” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Beeldschermen belemmeren de ontwikkeling
Terrasse en Ducanda stellen dat beeldschermen de hersenontwikkeling van kinderen belemmert en ervoor zorgt dat ze geen normaal sociaal leven kunnen opbouwen. In een video legt Dr. Ducanda uit dat kinderen leren door gebruik te maken van hun zintuigen. Ze voelen en proeven dingen, om zo de wereld om zich heen te ontdekken. Kinderen horen gesprekjes te voeren, om zo hun taal- en spraakvermogen te ontwikkelen. Wanneer een kind te veel achter een beeldscherm zit, raakt die ontwikkeling verstoord. Licht en geluid van een beeldscherm houdt de aandacht van een kind vast, maar stimuleert volgens Ducanda de ontwikkeling van de hersenen niet. Door het constant kijken naar een beeldscherm en het verslaafd daaraan zijn, wordt een kind geïsoleerd van menselijke interacties volgens de kinderpsychiaters. Zo wordt het voorbeeld gegeven dat wanneer jij je kind verteld dat je zijn jas aan doet, omdat jullie naar buiten gaat en terwijl je dat zegt ook daadwerkelijk de jas aan doet. Je kind zal leren wat de woorden betekenen. Wanneer dezelfde woorden worden uitgesproken in een tekenfilm op de tablet, dan zal dit niet bij je kind blijven hangen. Dit, legt Ducanda uit, omdat de betekenis van die woorden ontbreekt. Ook zullen klachten als agressie en boosheid verdwijnen, wanneer je een kind niet te veel beeldschermtijd geeft.
Kritische geluiden
Na aanleiding van dit onderzoek klinken er veel kritische geluiden. Zo zijn er veel professionals die zich afvragen hoe volledig dit onderzoek is. Autisme is een aangeboren stoornis, die niet verdwijnt. Het klinkt voor velen te mooi om waar te zijn, dat klachten/symptomen na een maand zonder beeldschermen verdwenen zijn. Hadden de kinderen die bestudeerd zijn, daadwerkelijk autisme of daarop lijkende symptomen. Daarbij vragen velen zich af in hoeverre je kan spreken van een juiste diagnose autisme als het gaat om kinderen in de leeftijd 0 t/m 4 jaar.
Wel is de term virtueel autisme interessant, want zou het kunnen gaan om een nieuwe “variant” van autisme. De symptomen komen erg overeen, maar gaat het dan nog om autisme of heeft het met iets anders te maken? Het onderzoek van dr. Isabelle Terrasse en dr. Anne-Lise Ducanda heeft in ieder geval veel stof doen opwaaien.
Bronnen:
Psychology today
Tvanouvelles
Youtube
door Mamazijn | apr 3, 2017 | Stoornissen
“Autisme, wat is dat eigenlijk?” Veel mensen weten wel een antwoord op deze vraag. ‘Dat zijn die mensen die niet aangeraakt willen worden, je niet aankijken als je tegen ze praat, heel goed kunnen rekenen, maar niet sociaal zijn.’ Ook op Google zijn er genoeg antwoorden te vinden op de vraag “Wat is autisme?”. Bijna iedereen heeft de film Rain Man wel eens gezien en dat is pas een echte autist. Of toch niet…
Wat is autisme
Ik zal beginnen bij de basis van autisme. Autisme is een informatieverwerkingsstoornis.
Informatieverwerking start met het waarnemen via de zintuigen. Alles wat we voelen, zien, horen, proeven en ruiken.
Kinderen zonder autisme
Bij kinderen zonder autisme wordt deze informatie door de hersenen in een hoog tempo samengevoegd tot een zinvol geheel. Informatie die eerder is opgeslagen in ons hoofd, zorgt er voor dat we niet alle details nodig hebben om ergens betekenis aan te verlenen en helpt om te reageren op een bepaalde situatie. Wat niet belangrijk is, wordt genegeerd.
Stel, je moet nog wat boodschappen doen, omdat je onverwachts bezoek krijgt en nog wat lekkers voor bij de koffie wilt halen, ook heb je koffiemelk nodig, omdat je dit zelf nooit gebruikt maar je bezoek wel. Je loopt door de winkel en hoort (maar misschien niet eens) het ‘piepje’ van de oven: het brood is klaar. Dit negeer je, want voor het brood ging je niet naar de winkel. Je loopt door naar de rij waar de koffiemelk staat en vervolgens door naar de koekjes, in de rest van de rijen heb je immers niets nodig op dat moment. Je maakt nog even een praatje met een bekende die je tegen komt en loopt door naar de kassa om af te rekenen.
Kinderen met autisme
Bij kinderen met autisme komt alle informatie, in losse delen, zonder filter via de zintuigen binnen. Er ontstaat niet direct een zinvol geheel. De informatie, dus alle details, moeten tot een geheel worden gepuzzeld. Als er veel informatie tegelijkertijd binnenkomt, kan het één grote chaos worden.
Een cliënte vertelde mij eens dat te veel informatie in haar hoofd voelt als bolletjes wol die uit de knoop gehaald moeten worden. Om hier een zinvol geheel van te puzzelen kost veel tijd en energie en gaat ook wel eens mis. Wanneer er te veel details verkeerd gekoppeld worden, of het lukt niet om er een zinvol geheel van te maken ontstaat er overprikkeling. Het kind met autisme kan de situatie dan niet meer overzien.
Naast dat iemand met autisme in losse delen waarneemt, moeite heeft om dit bij elkaar te puzzelen en hier betekenis aan te verlenen, is het ook zo dat de informatie bijna altijd sterker of minder sterk binnenkomt. Vaak krijgen ze door één of meerdere zintuigen extra informatie binnen, maar dit verschilt per persoon. Iemand kan extra gevoelig zijn voor aanrakingen of geluiden, maar geen last hebben van geuren.
Zo heb ik een meisje begeleid dat erg gevoelig is voor omgevingsgeluiden en hier ook van kan schrikken, maar er tegelijkertijd wel van houdt om naar harde muziek te luisteren en er op te dansen.
of;
Een meisje dat er niet van houdt om aangeraakt te worden, maar er wel van houdt om af en toe te knuffelen.
Onverwachte informatie is vaak onprettig
De informatie die als vervelend wordt ervaren, is als deze onverwachts komt. Als het kind er voor kiest om de informatie binnen te laten, of van te voren weet dat de informatie er aan komt, is het minder vervelend en soms zelfs prettig. Dit heeft alles te maken met de informatie die eerst tot een geheel gepuzzeld moet worden, om er betekenis aan te geven. Dat verklaart ook waarom kinderen met autisme niet van onverwachte verandering houden, de situatie is op dat moment niet duidelijk en ze kunnen het geheel niet overzien. Voorbereiding kan helpen om bepaalde situaties beter te laten verlopen.
Tips om aan te sluiten bij iemand met autisme
Hieronder staat beschreven op welke manier je bij iemand met autisme kan aansluiten en voorbereiden op bepaalde situaties.
* Sluit eerst aan wanneer je ziet dat het kind ergens mee bezig is. ‘Je bent televisie aan het kijken, leuk programma.’ ‘Je bent aan het knutselen, wat mooi.’
* Geef het kind tijd om na te denken wanneer je iets vraagt. Verwacht niet direct een antwoord, maar laat het kind even ‘puzzelen’.
* Benoem wat er in de omgeving gebeurt. Dit helpt om de informatie sneller te verwerken en verbanden te leggen voor de toekomst. ‘Dat zijn voetstappen, jij hoort iemand over de gang lopen.’ ‘Ze zijn vlees aan het braden, dat ruik jij.’
* Benoem wat jij gaat doen of wat er gaat gebeuren, zodat het voorspelbaar is en geef het kind hierbij ook tijd om te puzzelen. ‘Goedemorgen, ik doe het licht aan.’ ‘De deurbel gaat, ik doe de deur open.’
* Wanneer een kind overprikkeld raakt, denk dan na wat er vooraf is gebeurd. Was ik duidelijk genoeg? Is er iets onvoorspelbaars gebeurd? Ga terug naar de oorzaak. Hiermee kan je het kind helpen om verbindingen te leggen en ruimte te maken in zijn hoofd.
Autisme is meer dan een stempel
Als pedagoog en begeleider van kinderen met autisme weet ik dat autisme veel meer is dan een generaliserende stempel. Het ene kind is de andere niet. Ook zijn er verschillende manieren waarop autisme zich uit. Dit maakt het werken met kinderen, ouders en de omgeving die te maken hebben met autisme zo mooi en blijft het altijd een uitdaging. Dit artikel is bedoeld om de basis van autisme (een informatieverwerkingsstoornis) neer te zetten. In mijn volgende blogitems zal ik verder op de verschillende aspecten ingaan. Ook zal ik tijdens de Mamazijn workshop met het thema Autisme (op 19 april) gastspreker zijn. Ik ga dan dieper in op het thema autisme, geef voorbeelden, tips en sta open voor vragen.
Shanna | pedagoog |
