door Mamazijn | jun 25, 2017 | Opvoeding
Wij ontvingen een bericht van Nadja. Volgens ons zit zij met een dilemma dat herkenbaar is voor veel mama’s, want hoe ga je een kind leren opruimen? Wij schakelde onze pedagoog Miriam in, om antwoord te krijgen op de vraag van Nadja. Hopelijk heb jij er ook wat aan!
Wij wonen in een klein huisje. Opzich groot genoeg voor mij en mijn kleine prinses. Ons huis heeft een woonkamer, keuken, twee slaapkamers, een badkamer en een tuin. Ideaal zou je denken. Dacht ik ook! Tot het speelgoed van de kleine prinses intrek nam in mijn huis… Alsof we een totaal nieuw interieur hebben, alleen niet bepaald mijn smaak: op elke cm van de vloer, kasten en tafels ligt iets. Nu lijkt mijn huisje een onopgeruimd, uitpuilende speelgoedkamer waar mijn dochter en haar speelgoed de baas zijn. Sovea maakt rommel, maar ruimt zelf nog niets op. Kan ik mijn kind leren opruimen? Hoe pak ik dat aan? Ik zie door het speelgoed de oplossing niet meer. Nadja, moeder van Sovea (3 jaar)
Kinderen kunnen opruimen
Waarschijnlijk kan iedere ouder zich herkennen in bovenstaande situatie. Een huis vol speelgoed en een kind dat niets opruimt. Van de blokken, gaan ze verder met klei en van de klei naar de duplo. Het eindresultaat is een ontploft huis en jij die aan het einde van de dag alles weer opruimt. Ouders denken regelmatig dat kinderen niet kunnen opruimen, maar niets is minder waar. Al van jongs af aan kun je kinderen, spelenderwijs, leren opruimen. Weten hoe? Lees dan snel verder.
Opruimen kun je leren
Kinderen die vanaf jonge leeftijd hebben geleerd om op te ruimen, profiteren daarvan wanneer ze volwassen zijn. Ze hebben vaker orde in hun leven en voelen zich zelfverzekerder. Al vanaf dat je kind twee jaar is kan hij leren opruimen. Maak er een gewoonte van om elke keer na het spelen op te ruimen. Het moment waarop je gaat opruimen is van belang. Is je kind nog niet uitgespeeld, dan zal hij waarschijnlijk in een dramatische huilbui belanden. Wacht je te lang met opruimen, als je kind is uitgespeeld, dan zal hij het opruimen niet begrijpen. Ook dan volgt waarschijnlijk een oorverdovend huilconcert.
Jouw verwachting vs. de realiteit
Merk je dat je vaak gefrustreerd bent als het gaat om het wel of niet opruimen van je kind, sta dan eens stil bij jouw verwachtingen. Wanneer je als ouder teveel van jezelf of je kind verwacht, dan kan dat frustraties opleveren. Verwacht je van jezelf dat je huis er altijd opgeruimd en netjes uitziet, maar je kind maakt er een rommel van? Dan is de kans groot dat je bozer reageert op je kind wanneer hij niet opruimt. Is dat erg? Nee niet direct, maar het kan helpen om te kijken na je eigen verwachtingen. Wie weet kom je er wel achter dat je verwachtingen bijgesteld kunnen worden en dat het dan ook goed is. Leren opruimen gaat in kleine stapjes. Verwacht niet dat je kind direct het hele huis opruimt, maar een paar blokken in de doos doen kan ook al een hele overwinning zijn.
Vijf tips om je kind te leren opruimen
1. Maak er een spelletje van
Kinderen, van welke leeftijd dan ook, houden van spelen. Wanneer je een spelletje maakt van het opruimen, kunnen ze ineens staan te popelen om je te helpen. Je kunt allerlei variaties bedenken; wie heeft als eerst alle auto’s in de bak gelegd, wie kan alle rode/blauw/gele/ spullen vinden, wie kan als eerst vijf blokken in de doos gooien. Op deze manier oefent je kind ook nog met kleuren, getallen en zijn motoriek.
2. Maak het opruimen niet te moeilijk
Zoals eerder in dit artikel genoemd is, leren opruimen zit hem in de kleine dingen. Maak het dus niet te moeilijk. Wanneer je na het eten de tafel afruimt, laat je kind dan ook iets naar de keuken dragen. En de kleren die aan het einde van de dag uitgetrokken worden, door je kind zelf in de wasmand laten leggen. Zo went je kind zich aan om zelf telkens kleine dingen op te ruimen.
3. Geef complimenten
Heeft je kind iets goeds gedaan, geef hem daar dan een compliment voor. Zo leert hij dat goed gedrag positief bekrachtigd wordt. Dit geeft hem een goed gevoel en je zult zien dat je kind sneller geneigd is om weer iets te doen waarvoor hij beloond wordt. De nadruk leggen op gedrag wat je niet wilt zien, heeft een averechts effect. De situatie wordt negatief en probeer dat te voorkomen.
4. Maak je huis opruimvriendelijk
Wanneer jij je kind wil leren om zelf alles op te ruimen, geef hem dan ook die mogelijkheid. Zorg ervoor dat er dozen, kapstokken, wasmanden zijn waar je kind bij kan. Of zorg dat een een leuke speelgoedkist is, waar je kind zijn eigen speelgoed in kan bewaren. Op die manier wordt het voor hem ook toegankelijker om te gaan opruimen. Zorg er ook voor dat alles een vaste plek heeft. Op die manier kan je kind beter onthouden waar hij wat moet neerleggen. De jas aan de kapstok en niet op de stoel. De auto’s in de gele kist onderin de kast.
5. Geef het goede voorbeeld
Kinderen leren door te imiteren. Zien ze jou opruimen, dan zullen ze je waarschijnlijk na willen doen. Wacht dus niet met opruimen, poetsen, wassen etc. tot je kind op bed ligt, maar betrek hem bij je werkzaamheden. Jij een poetsdoek in de hand, je kind ook een poetsdoek in de hand. Je kunt veel leuke spullen kopen om de poetservaring van je kind nog leuker te maken, zoals deze kinderstofzuiger van Miele. Of deze zeer uitgebreide schoonmaaktrolley. Ben jijzelf ook niet zo’n opruimer? Maryke deelt op haar blog tips hoe je de rommel in je huis kunt aanpakken!
Volg de tips van onze pedagoog, heb geduld en blijf standvastig. Dan zul je zien dat ook jouw kind kan opruimen. Dat scheelt jou aardig wat stress in de avond, wanneer de kinderen op bed liggen. Vergeet ook niet de humor in te zien van samen schoonmaken en opruimen. Kijk maar eens naar het plezier dat mama Nadine met haar dochter heeft, tijdens het opruimen!
[aesop_video width=”50%” align=”center” src=”self” caption=”Handig zo’n klein hulpje” hosted=”https://mamazijn.nl/wp-content/uploads/2017/06/Klein-hulpje-in-huis.mp4″ disable_for_mobile=”off” loop=”on” autoplay=”on” controls=”on” viewstart=”on” viewend=”on” revealfx=”off”]
Heb jij ook een vraag voor onze professionals? Laat het ons weten en wie weet wordt jouw vraag behandeld in een kennisartikel op Mamazijn.
Dit artikel bevat affiliate links. Klikken en kopen a.d.h.v. deze links kost jouw niets extra’s.
Facebook Instagram
door Mamazijn | mei 28, 2017 | Opvoeding
Hoe vaak zeg jij wel niet tegen je kinderen “schiet op je moet je jas nog aantrekken, je haren kammen en we moeten nu weg naar school.” Of “Over tien minuten ga je naar bed, poets je tanden en trek je pyjama aan.” Vaak zorgen dit soort situaties voor stress in een gezin. Stress bij jou als mama, maar ook stress bij je kind. Want vaak wil een kind dit soort activiteiten zelf uitvoeren (een gevoel van zelfstandigheid), maar ontbreekt het aan tijd en neem jij als ouder het over of loop je te zeuren dat hij/zij moet opschieten. Met de Octopus watch zijn dit soort situaties verleden tijd. Dus vanaf nu hoef jij nooit meer je kind achter de vodden te zitten.
Besef van tijd ontwikkelen met behulp van de Octopus
De Octopus watch is ontworpen voor kinderen vanaf 3 jaar t/m ongeveer 8 jaar. En het is er voor bedoeld om kinderen gewoontes aan te leren en besef van tijd te laten ontwikkelen. Het gaat om gewoontes zoals het tandenpoetsen, avondeten, huisdieren verzorgen en bedtijd. Aan elke activiteit wordt ook een pictogram gekoppeld zodat kinderen snel in de gaten hebben wat precies de bedoeling is. Jongere kinderen krijgen alleen het pictogram te zien wanneer het tijd is voor een activiteit en leren dus door associaties, maar oudere kinderen zien naast het pictogram ook een digitale of analoge klok. Zo ontwikkelen kinderen besef van tijd.
Hoe werkt het?
De Octopus is eigenlijk een horloge, digitale planner en assistent voor kinderen en een alternatief voor een peperdure AppleWatch. Er wordt een activiteit aan een tijdstip gekoppeld en de Octopus watch geeft door middel van een trilfunctie een melding wanneer er de activiteit uitgevoerd moet worden. Je kind krijgt dan op het schermpje van de Octopus wacht een pictogram te zien behorende bij de activiteit. Bijvoorbeeld om 19.25 uur een pictogram voor tandenpoetsen en om 19.30 uur een pictogram voor slapen. Hierdoor krijgen kinderen op een leuke en nieuwe manier een stukje verantwoordelijkheid en zelfstandigheid mee.
Octopus watch app
Bij de smartwatch voor kinderen hoort ook een app (geschikt voor iOS en Android). Via BlueTooth worden de gegevens gesynchroniseerd van apparaat naar apparaat. Het geheugenkaartje wat in het horloge zelf zit bevat alle pictogrammen.
Door middel van deze app kan jij als ouder ook mee kijken met je kinderen. Je kunt in de gaten houden of de toegewezen taken zijn voldaan, ze kunnen herinneringen sturen wanneer dit nodig is of nieuwe activiteiten toevoegen.
Pedagogisch verantwoord
Bij het zien van de Octopus watch werden wij heel enthousiast, vooral omdat wij veel mogelijkheden zagen voor ouders, begeleiders en onderwijzers van kinderen met ADHD, ADD en/of Autisme. Wij hebben dan ook direct onze Mamazijn pedagoog om haar expertise gevraagd. Ook zij is van mening dat de Octopus een belangrijk onderdeel in de opvoeding van je kind kan zijn. Helemaal als het gaat om kinderen die duidelijkheid en structuur nodig hebben. Bij kinderen met autisme en/of ADHD werkt het vaak goed om de dag te structureren door gebruik te maken van pictogrammen. Wat in de praktijk nog wel eens nadelig werkt is dat ouders, begeleiders en/of verzorgers niet altijd accuraat met de tijd om gaan. In plaats van 19.25 uur, wordt er pas om 19.35 uur tanden gepoetst. Dit is soms niet te voorkomen, maar voor sommige kinderen is dit niet logisch. De Octopus watch zou dan een uitkomst zijn. Het geeft precies op tijd duidelijkheid en structuur. Ook kun je als ouder ervoor kiezen om de watch in te zetten als voorbereiding. Dus al voordat je kind een activiteit moet gaan uitvoeren, kan je diverse meldingen naar de Octopus van je kind laten sturen.
Zelfstandigheid vergroten
Ook benoemde onze pedagoog een ander voordeel. Veel kinderen in de leeftijd 3 t/m 8 jaar willen graag zijn zoals papa en mama. Dus ook een mooi stoer horloge, maar ook het stukje ‘zelluf willen doen’. Kinderen gaan opzoek naar zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. De Octopus watch geeft je kind die mogelijheid. Het is niet mama die boos staat te kijken en zegt “je moet nu slapen”. Het is een tof horloge wat ze meldingen stuurt en ze helpt herinneren aan een taak en/of activiteit. Het ‘zelfstandig’ uitvoeren van die taak geeft je kind zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde.
[aesop_video align=”center” src=”youtube” id=”8YBUvlmZMqc” disable_for_mobile=”on” loop=”on” autoplay=”on” controls=”on” viewstart=”on” viewend=”on” revealfx=”off”]
Het oog wil ook wat
Om het nog aantrekkelijker te maken is het horloge in vier vrolijke kleuren te verkrijgen: roze, groen, blauw en zwart. Je kunt het horloge aanschaffen met daarbij een companion. Dit is een oplaadstation en nachtlampje in een. Wij vinden het er enorm leuk en schattig uitzien. Ook is de Octopus Watch een stuk goedkoper dan een ‘echte’ smartwatch. Hij verkrijgbaar vanaf 69 dollar.
Waar te bestellen?
Op dit moment is het horloge een prototype en nog niet officieel op de markt. Wel kan je het horloge pre-orderen via deze site. Als het goed is worden de eerste Octopus wacht exemplaren in juni verwacht. Eerlijk is eerlijk, wij kunnen niet wachten tot ze daadwerkelijk op de markt zijn. Wij zijn namelijk heel benieuwd hoe goed ze werken en hoe deze smartwatches kinderen met ADHD, ADD en Autisme gaan helpen.
Afbeeldingen: Octopus Watch by JOY en Fatherly.com
door Mamazijn | mei 23, 2017 | Opvoeding
Een belangrijke mijlpaal in de opvoeding van je kind is het moment waarop je kind gaat studeren. Maar wat moet je weten en waar moet je allemaal aan denken? Waar moet je rekening mee houden? Er komt naast de emotionele en trotse kant van deze gebeurtenis veel regelzaken bij kijken. Om jou als ouder een overzicht te geven, vindt je in dit artikel alles wat je moet weten als je kind gaat studeren. Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met een docent die jaren (als studiekeuze begeleider) heeft gewerkt binnen het middelbaar beroeps onderwijs.
Je kind gaat studeren
Na het voortgezet onderwijs gaat je kind een vervolg studie kiezen. Afhankelijk van welk niveau je kind heeft afgesloten op het voortgezet onderwijs, kan het kiezen uit een vervolg opleiding op MBO, HBO of universitair niveau. Wat ook een rol speelt bij de keuze voor het niveau, is de opleiding die je kind graag wil doen. Wil het bijvoorbeeld graag een timmerman worden, dan zal je kind zeer waarschijnlijk voor een opleiding kiezen op het MBO. Wil het chirurg worden, dan zal hij een studie moeten gaan doen op universitair niveau. Naast het niveau en de keuze voor de opleiding, speelt ook nog iets anders een rol. De manier waarop jouw kind leert, kan ook onderdeel zijn van de keuze die gemaakt gaat worden. Zo leert het ene kind sneller door te doen, terwijl de ander juist meer analytisch is. Hoe kinderen leren en jij dat kan stimuleren, kun je hier lezen.
Middelbaar beroeps onderwijs
MBO (middelbaar beroeps onderwijs) werkt met verschillende niveaus: niveau 1, 2, 3 en 4. Per niveau zijn er verschillende toelatingseisen. Op rijksoverheid.nl staat alles precies uitgelegd. Voor het gemak zetten wij ze hier samengevat op een rij.
Niveau 1 (entreeopleiding):
- De leerling voldoet niet aan de toelatingseisen voor niveau 2, 3 of 4
- De leerling moet op 1 augustus minimaal 16 zijn
Niveau 2 (basisberoepsopleiding):
- De leerling moet in bezit zijn van VMBO diploma
- De leerling moet kunnen aantonen dat hij/zij 3 jaar lang havo of vwo succesvol heeft doorlopen
Niveau 3 (vakopleiding) en niveau 4 (middenkaderopleiding):
- De leerling moet in bezit zijn van een VMBO diploma
- De leerling moet kunnen aantonen dat hij/zij 3 jaar lang havo of vwo succesvol heeft doorlopen
Niveau 4 (specialistenopleiding):
- De leerling moet in bezit zijn van een niveau 3 (vakopleiding) diploma
- De leerling moet kunnen aantonen dat hij/zij 4 jaar lang havo of vwo succesvol heeft doorlopen
- De leerling heeft een VMBO diploma (minimaal kader niveau).
Hoger beroeps onderwijs
Wanneer je kind gaat studeren op HBO niveau dan zijn de toelatingseisen vrij simpel. De leerling moet een havo, vwo of mbo niveau 4 diploma hebben. Zijn voorgaande eisen niet het geval, dan kun je kind wanneer het 21 is een toelatingstoets doen. Wanneer hij deze behaalt, dan kan je kind als nog toegelaten worden tot een studie op het HBO
In principe gaat het bij het HBO hetzelfde als op het MBO. Een keuze maken voor de opleiding en inschrijven. Twijfelt je kind nog tussen een aantal opleidingen, dan is een meeloopdag misschien een optie. Het woord spreekt voor zich, je loopt een dagje mee met een opleiding naar keuze. Zo kan er een duidelijk beeld worden gecreëerd.
Als de keuze is gemaakt is het belangrijk dat je kind zich snel inschrijft. Bij sommige hogescholen is het namelijk zo, dat je in de maand mei ingeschreven moet staan. Dit omdat er een loting op de studie is. Dit heeft te maken met het beperkt aantal plaatsen dat beschikbaar is binnen de betreffende opleiding.
Universitair onderwijs
Wanneer je kind gaat studeren op universitair niveau, dan moet het minimaal een VWO diploma hebben behaald. In sommige gevallen kan je kind ook worden toegelaten tot de universiteit na het behalen van de propedeuse op het HBO. Voor sommige studies op de universiteit gelden aanvullende eisen. Dit heeft dan vaak te maken met het vakkenpakket wat je kind wel of niet heeft gehad op het VWO.
Gaat je kind studeren aan de universiteit dat zal het de eerste drie jaar een bachelor opleiding volgen. Na die drie jaar zal er een master gekozen moeten worden. Dit is de daadwerkelijke richting waarin je kind afstudeert. Bijvoorbeeld drie jaar de opleiding bachelor psycholoog en in de masterfase wordt er gekozen voor klinische psychologie.
Numeres Fixus
Net als op het HBO geldt voor een aantal studies een numeres fixus. Dit houdt in dat er een loting op de studie zit. Voorheen werd de loting centraal gedaan en ging het vaak op basis van cijfers en het diploma. sinds het schooljaar 2017-2018 is dit veranderd. Scholen doen nu zelf de loting. Er zal dus meer naar de aanstaande student gekeken worden als persoon. Wat zijn de kwaliteiten, in plaats van wat zijn de cijfers.
Opleiding kiezen
Het kiezen van een opleiding is ook niet zomaar iets. Als je kind gaat studeren is het belangrijk dat hij/zij een opleiding kiest die goed bij hen past. Scholen ,zoals het ROC, organiseren elk jaar open dagen zodat kinderen genoeg informatie kunnen verzamelen om een keus te maken. Gelukkig wordt er op veel voorgezet onderwijs scholen veel aandacht geschonken aan de studiekeuze van je kind. Zo wordt er gekeken naar het niveau, maar voornamelijk naar de interesse die het kind heeft. Jij als ouder hebt hier ook een belangrijke rol in. Praat met je kind over wat hij graag zou willen doen. Maar ook wat hij zichzelf ziet doen wanneer hij 40, 50, maar ook 70 jaar oud is. Denk ook na over de kansen op de arbeidsmarkt! Neem ook eens een kijkje op startstuderen.nl. Daarop vindt je veel informatie die bruikbaar is bij de studiekeuze van je kind.
Is de keus gemaakt? Dan is het tijd om je aan te melden. Bij de meeste opleidingen wordt een intakegesprek gehouden voordat je wordt toegelaten. Dit geldt voor zowel MBO als HBO scholen. In sommige gevallen moet er een toelatingsopdracht worden gemaakt.
Studeren en financiën
Met het oog op de financiën komt er ook aardig wat bij kijken als je kind gaat studeren. Er moet namelijk schoolgeld, boekengeld, excursie geld etc betaald moeten worden. Voor een deel kan je kind hiervoor gebruikmaken van de mogelijkheden die de DUO biedt. Een deel (of in sommige gevallen alles) zal zelf betaald moeten worden door je kind of jouw als ouder. Bekijk ook eens de opties die je hebt bij de instelling waar je kind gaat studeren. Soms zijn er potjes beschikbaar waar jij als ouder (of jouw kind) aanspraak op kan doen. Zo zijn er potjes voor schoolgeld, boeken, laptops etc.
Dienst uitvoering onderwijs
Als je kind gaat studeren moet er van alles geregeld worden buiten het kiezen van een opleiding. Studiefinanciering kan worden aangevraagd bij de DUO (dienst uitvoering onderwijs), net zoals het studentenreisproduct. Een leerling krijgt pas studiefinanciering als hij/zij 18 jaar is. Sinds kort is het zo dat elke mbo-leerling een studentreisproduct kan krijgen, daar hoef je geen 18 jaar meer voor te zijn. Maar hoe vraag je dit nou allemaal aan? Op duo.nl staat alles netjes aangegeven. Hier staat het samengevat op een rijtje.
Studiefinanciering
Het is mogelijk om studiefinanciering aan te vragen wanneer je kind gaat studeren. Dit is een lening, die jouw kind later (na de studie) moet terugbetalen. Naast de lening kan je kind ook een studentenreisproduct aanvragen en/of een aanvullende beurs. Zowel het reisproduct als de aanvullende beurs zijn giften, mits je kind zijn diploma behaald. Of jouw kind in aanmerking komt voor een aanvullende beurs is afhankelijk van het inkomen van jouw (en je partner). Hieronder kun je lezen wanneer je kind in aanmerking komt voor het studentenreisproduct
Studiefinanciering op MBO:
- Hiervoor geldt de regel dat je een voltijd opleiding moet volgen
- Vraag drie maand voor de start van de opleiding studiefinanciering aan
- Op duo.nl kan je berekenen hoeveel je krijgt
- Log in met je DigiD om de studiefinanciering aan te kunnen vragen
- Een kwartaal na de 18e verjaardag van je kind gaat de studiefinanciering in en stopt de kinderbijslag.
Studiefinanciering op HBO en Universiteit:
- Hier moet ook een voltijd opleiding worden gevolgd
- Studiefinanciering krijg je tot je 30e
- Is je kind al 18, dan gaat de studiefinanciering in vanaf het begin van de studie
- Log in met je DigiD om de studiefinanciering aan te kunnen vragen.
- Doe dit minimaal drie maanden voor de start van de studie.
Studentenreisproduct
Sinds kort is de minimumleeftijd van 18 jaar afgeschaft en krijgt ook elke mbo-leerling een reisproduct. Dit product wordt een gift als er binnen 10 jaar een diploma wordt gehaald. Hoe werkt dit? Ook dit moet geregeld worden via DUO:
- Je moet studiefinanciering aanvragen voordat je een reisproduct aanvraagt
- Schaf een persoonlijke OV-chipkaart aan (dit kan via ov-chipkaart.nl)
- Koppel het studentenreisproduct aan de persoonlijke OV-chipkaart (dit kan via studentenreisproduct.nl)
- Als al het bovenstaande gedaan is, laad je het product op je OV-kaart via een ophaalpunt bij een station
Conclusie
Het is een hoop geregel. Maar het gaat natuurlijk wel om de toekomst van je kind. Besteed er tijd aan!
Kijk ook met je kind mee en biedt hulp als het gaat om de inschrijving en de aanvraag bij DUO. Dit omdat er wel eens wat over het hoofd gezien wordt, met als gevolg dat je kind een probleem kan krijgen met de aanmelding van de studie of het niet ontvangen van studiefinanciering. Laat je kind ook goed beseffen wat het betekent om een lening bij de DUO aan te gaan. De lage rente lijkt positief, maar denkt je kind daar ook nog zo over wanneer hij klaar is met zijn studie en net aan het werk is?
Wij hopen jou als ouder met dit artikel te hebben geïnformeerd over alles wat er bij komt kijken als je kind gaat studeren. Mocht je nog vragen of opmerkingen hebben laat het ons dan weten.
Afbeelding: Pexels.com en duo.nl
door Mamazijn | mei 17, 2017 | Opvoeding
Omdat wij begrijpen dat het soms heel lastig kan zijn met een puber in huis, zijn wij op zoek gegaan naar tips. Hoe kun je nu het beste met een puber omgaan? Natuurlijk kwamen onze pedagogen met legio tips. Handig en pedagogisch verantwoord, maar wij zochten het dichterbij de kern. Hoe dichtbij? Nou heel dichtbij, want wij hebben een tiener bereid gevonden om ons een kijkje te geven in haar gedachten en gevoelens. Dus speciaal voor alle mama’s met een (aanstaande) puber in huis, let op wij hebben er één die tips geeft hoe je het beste met ze om kan gaan.
Tips van een puber
Ik, als (zeer, zeer, zeer recente) ex-puber, kan me heel goed voorstellen dat moeders (en ook vaders) met hun handen in het haar zitten. Want, hoe ga je nu met een puber om? Ik kan daar geen concreet antwoord op geven, wel kan ik het misschien wat makkelijker maken met een aantal tips. Want ook al lijken wij soms wat bozig en eng, we vallen best wel mee hoor!
Vat het niet persoonlijk op.
First things first, vat wat wij zeggen alsjeblieft niet persoonlijk op. Doe dat niet, dan maak je het jezelf alleen maar moeilijker. Want we weten niet eens wat we zeggen. Het komt er gewoon uit. En meestal menen we het niet eens, hebben we er 10 minuten later weer spijt van. Alleen zijn we dan te eigenwijs om het toe te geven. Want wij weten ook wel dat je echt wel onze moeder blijft, ook al schreeuw ik tien keer per dag dat je mijn moeder niet meer bent. Bij de gedachte dat we zelf onze was moeten doen en eten moeten koken, krijgen we het namelijk Spaans benauwd.
Let it go..let it go..
Laat het gaan. Probeer niet om iets uit je puber te trekken, teveel te bemoeien met ze of constant iets zeggen over het telefoon gebruik. Soms is het fijn om met rust gelaten te worden. Hulp aanvaarden we toch niet. Als er echt iets is, wordt er vanzelf wel om hulp gevraagd. Als je ziet dat iets echt uit de hand loopt is het natuurlijk prima om even op de rem te trappen. Zoals mijn ouders het erg mooi hebben verwoord: zij hebben een vierkantje om mij heen gecreëerd. “Zolang jij binnen dat vierkantje blijft, is er niks aan de hand, mag jij je gang gaan. Ook als je de lijntjes opzoekt, vinden wij het prima. Zelfs als je er 1 of 2 keer over heen gaat. Want van op je bek gaan leer je het snelst en meest. Vallen en weer opstaan. Merken wij dat je regelmatig over dat lijntje heen gaat en op je bek gaat, dan grijpen wij in”.
Grenzen zijn stom, maar wel goed
Er zijn natuurlijk altijd regels waar iedereen in huis zich aan moet houden, puber of geen puber. Het kan ook echt geen kwaad om deze regels gewoon aan te houden. Laat dat ook niet gaan. Als puber zijnde is alles al zo chaotisch, met alle prikkels en hormonen die overal vandaan lijken te komen. Een beetje structuur is dan soms wel fijn en goed. Nu zeg ik niet dat er ook met liefde aan de regels gehouden wordt. Dat gaat niet vanzelf. Het is belangrijk om van tevoren ook aan te geven waar de grens ligt (zoals het vierkantje). Als dat van tevoren gecommuniceerd wordt kan er rekening mee gehouden worden. Worden er dan alsnog regels overtreden? Dan weten we in ieder geval wat voor consequenties er aan vast zitten en heb je eigenlijk geen poot om op te staan als puber. Dit laatste geven we natuurlijk niet graag toe, maar oke het is wel zo. En ja, natuurlijk proberen we om die grenzen op te zoeken. Het is soms best leuk om jullie uit te dagen, vooral al jullie happen. Maar goed, ook hier geldt weer het vierkantje!
Een beetje liefde
Last but not least. Geef liefde. Laat zien dat je van ze houdt. Erg belangrijk in zo’n fragiele fase van het leven. Midden in een belangrijke ontwikkelingsfase. Afstand nemen van een aantal dingen is niet erg, maar trek je handen er niet volledig van af. En als er duidelijk wordt aangegeven “nu even niet”, dan ook nu even niet. Het is erg lastig uit te leggen, ik ben me er ook van bewust dat het raar klinkt. ‘Geef liefde maar ook weer niet teveel’. ‘Bemoei je er niet mee maar ook weer wel’. Zo gaat dat nu met pubers, helaas. Kijk gewoon goed waar we behoefte aan hebben. Nee is nee, maar met een omweg zijn we soms best te benaderen. Vooral een omweg langs de MC Donalds of Primark. Geef ons ruimte (voedsel, kleding, games, etc) en dan komen wij wel met ons verhaal. Soms moet je er gewoon even op wachten, want als puber is het niet per definitie heel stoer om bij je ouders te komen als je ergens mee zit. Al willen we dat wel het liefst.
Het is een fase
Ik ga heel eerlijk zijn, ik heb geen rebelse fase gehad in mijn pubertijd. Wel was ik emotioneel erg onstabiel en zat ik vast in een compleet verkeerde omgeving. Door bepaalde omstandigheden op school voelde ik me ook genoodzaakt om alles in mijn eentje te doen. Dan is het wel erg fijn als je ouders hebt die dit zien en die je opvangen.
Volgens mij is het belangrijkste en het beste wat je kan doen in de pubertijd, gewoon houden van je kind. En zie het ook als een fase, want dat is het, niets meer en niets minder. Al kan die fase soms best lastig zijn en lang duren. In de tussen tijd kun je mogelijk herkenning vinden in de blogs van onze ervaringsdeskundige mama’s op Mamazijn. Zo schreef Miryam dit blog over een bezoekje aan de mentor van haar puber dochter. Ook zou je boeken kunnen lezen met daarin tips over hoe om te gaan met pubers. Dit kan jou als ouder ook herkenning en erkenning geven.
Liefs, M
Dit artikel bevat affiliate links. Wanneer jij via deze link een product koopt, dan krijgen wij daar een percentage van mee. Hier merk jij als koper niets van, maar je helpt ons er wel mee.
door Mamazijn | apr 3, 2017 | Stoornissen
“Autisme, wat is dat eigenlijk?” Veel mensen weten wel een antwoord op deze vraag. ‘Dat zijn die mensen die niet aangeraakt willen worden, je niet aankijken als je tegen ze praat, heel goed kunnen rekenen, maar niet sociaal zijn.’ Ook op Google zijn er genoeg antwoorden te vinden op de vraag “Wat is autisme?”. Bijna iedereen heeft de film Rain Man wel eens gezien en dat is pas een echte autist. Of toch niet…
Wat is autisme
Ik zal beginnen bij de basis van autisme. Autisme is een informatieverwerkingsstoornis.
Informatieverwerking start met het waarnemen via de zintuigen. Alles wat we voelen, zien, horen, proeven en ruiken.
Kinderen zonder autisme
Bij kinderen zonder autisme wordt deze informatie door de hersenen in een hoog tempo samengevoegd tot een zinvol geheel. Informatie die eerder is opgeslagen in ons hoofd, zorgt er voor dat we niet alle details nodig hebben om ergens betekenis aan te verlenen en helpt om te reageren op een bepaalde situatie. Wat niet belangrijk is, wordt genegeerd.
Stel, je moet nog wat boodschappen doen, omdat je onverwachts bezoek krijgt en nog wat lekkers voor bij de koffie wilt halen, ook heb je koffiemelk nodig, omdat je dit zelf nooit gebruikt maar je bezoek wel. Je loopt door de winkel en hoort (maar misschien niet eens) het ‘piepje’ van de oven: het brood is klaar. Dit negeer je, want voor het brood ging je niet naar de winkel. Je loopt door naar de rij waar de koffiemelk staat en vervolgens door naar de koekjes, in de rest van de rijen heb je immers niets nodig op dat moment. Je maakt nog even een praatje met een bekende die je tegen komt en loopt door naar de kassa om af te rekenen.
Kinderen met autisme
Bij kinderen met autisme komt alle informatie, in losse delen, zonder filter via de zintuigen binnen. Er ontstaat niet direct een zinvol geheel. De informatie, dus alle details, moeten tot een geheel worden gepuzzeld. Als er veel informatie tegelijkertijd binnenkomt, kan het één grote chaos worden.
Een cliënte vertelde mij eens dat te veel informatie in haar hoofd voelt als bolletjes wol die uit de knoop gehaald moeten worden. Om hier een zinvol geheel van te puzzelen kost veel tijd en energie en gaat ook wel eens mis. Wanneer er te veel details verkeerd gekoppeld worden, of het lukt niet om er een zinvol geheel van te maken ontstaat er overprikkeling. Het kind met autisme kan de situatie dan niet meer overzien.
Naast dat iemand met autisme in losse delen waarneemt, moeite heeft om dit bij elkaar te puzzelen en hier betekenis aan te verlenen, is het ook zo dat de informatie bijna altijd sterker of minder sterk binnenkomt. Vaak krijgen ze door één of meerdere zintuigen extra informatie binnen, maar dit verschilt per persoon. Iemand kan extra gevoelig zijn voor aanrakingen of geluiden, maar geen last hebben van geuren.
Zo heb ik een meisje begeleid dat erg gevoelig is voor omgevingsgeluiden en hier ook van kan schrikken, maar er tegelijkertijd wel van houdt om naar harde muziek te luisteren en er op te dansen.
of;
Een meisje dat er niet van houdt om aangeraakt te worden, maar er wel van houdt om af en toe te knuffelen.
Onverwachte informatie is vaak onprettig
De informatie die als vervelend wordt ervaren, is als deze onverwachts komt. Als het kind er voor kiest om de informatie binnen te laten, of van te voren weet dat de informatie er aan komt, is het minder vervelend en soms zelfs prettig. Dit heeft alles te maken met de informatie die eerst tot een geheel gepuzzeld moet worden, om er betekenis aan te geven. Dat verklaart ook waarom kinderen met autisme niet van onverwachte verandering houden, de situatie is op dat moment niet duidelijk en ze kunnen het geheel niet overzien. Voorbereiding kan helpen om bepaalde situaties beter te laten verlopen.
Tips om aan te sluiten bij iemand met autisme
Hieronder staat beschreven op welke manier je bij iemand met autisme kan aansluiten en voorbereiden op bepaalde situaties.
* Sluit eerst aan wanneer je ziet dat het kind ergens mee bezig is. ‘Je bent televisie aan het kijken, leuk programma.’ ‘Je bent aan het knutselen, wat mooi.’
* Geef het kind tijd om na te denken wanneer je iets vraagt. Verwacht niet direct een antwoord, maar laat het kind even ‘puzzelen’.
* Benoem wat er in de omgeving gebeurt. Dit helpt om de informatie sneller te verwerken en verbanden te leggen voor de toekomst. ‘Dat zijn voetstappen, jij hoort iemand over de gang lopen.’ ‘Ze zijn vlees aan het braden, dat ruik jij.’
* Benoem wat jij gaat doen of wat er gaat gebeuren, zodat het voorspelbaar is en geef het kind hierbij ook tijd om te puzzelen. ‘Goedemorgen, ik doe het licht aan.’ ‘De deurbel gaat, ik doe de deur open.’
* Wanneer een kind overprikkeld raakt, denk dan na wat er vooraf is gebeurd. Was ik duidelijk genoeg? Is er iets onvoorspelbaars gebeurd? Ga terug naar de oorzaak. Hiermee kan je het kind helpen om verbindingen te leggen en ruimte te maken in zijn hoofd.
Autisme is meer dan een stempel
Als pedagoog en begeleider van kinderen met autisme weet ik dat autisme veel meer is dan een generaliserende stempel. Het ene kind is de andere niet. Ook zijn er verschillende manieren waarop autisme zich uit. Dit maakt het werken met kinderen, ouders en de omgeving die te maken hebben met autisme zo mooi en blijft het altijd een uitdaging. Dit artikel is bedoeld om de basis van autisme (een informatieverwerkingsstoornis) neer te zetten. In mijn volgende blogitems zal ik verder op de verschillende aspecten ingaan. Ook zal ik tijdens de Mamazijn workshop met het thema Autisme (op 19 april) gastspreker zijn. Ik ga dan dieper in op het thema autisme, geef voorbeelden, tips en sta open voor vragen.
Shanna | pedagoog |
